Een schitterende diepte
De ontstaansgeschiedenis van Scènes van de Zee
“Soms vergt het een storm om te zien dat de zee vol sterren zit. (…) Het zijn de voorheen verborgen schatten die zich nu aan je openbaren: een bevestiging dat er in de diepte nog meer schoonheid verscholen zit.
Wat zijn het er veel. En wat zijn ze schitterend.”
Fragment uit Duizenden zeesterren, scène 12 / 70.
Duizenden zeesterren
De dag dat ik eindelijk begon te praten over iets wat ik zo diep mogelijk had weggestopt, spoelden er duizenden zeesterren aan op ‘mijn’ strand. Ik had daar nog nooit een zeester gezien en nu lag het strand er vol mee. Een betoverend, bitterzoet, maar hoopvol beeld dat ik meteen in mijn hart sloot: voorheen verborgen schatten uit de diepte.
Hulp van de natuur
In de tijd die volgde, ging ik veel naar buiten: de duinen door, het strand op en de zee in. En ondertussen werd ik steeds weer geraakt en geholpen door de schoonheid en wijsheid van de natuur. Ik voelde me altijd al verbonden met de zeeën en de oceanen, maar nu beleefde ik het zee- en duinlandschap als nooit tevoren.
De creativiteit ging stromen
Daar, in de stilte en in de natuur, ontstonden er 70 scènes, die stuk voor stuk voor specifieke thema’s staan en die samen een groter, doorlopend verhaal vormen. Een ode aan de natuur en aan het mens-zijn. Hoopvol en betekenisvol: nieuwe verhalen voor een nieuwe tijd.
Schrijven met licht
Na de teksten kwamen de beelden; iedere scène kreeg een eigen blauwdruk. Ik heb daarvoor de techniek cyanotypie gebruikt. Met deze klassieke fotografische techniek kies je wat je in het licht wilt zetten, en ben je – in de letterlijke betekenis van het woord fotografie – aan het schrijven met licht.
Licht aan land brengen
De scènes hebben mij ontzettend geholpen toen ik zelf door de diepten zwom. En ze helpen me nog steeds: als 70-delige blauwdruk voor een nieuwe tijd, waarin we goed voor onszelf, elkaar en de wereld zorgen.
Hoewel ik er veel van mijn eigen reis in weerspiegeld zie, gaan de scènes niet zozeer over mij. Ze gaan over ons allemaal en over onze zoektocht naar wat ons hier te doen staat: misschien wel heel veel licht aan land brengen.
Liefs,
Esther
P.S. Toen ik voelde dat het tijd was om met dit project naar buiten te treden, spoelden er weer (en deze keer hele kleine) zeesterren aan. Fotografe Laura van Deursen maakte toen de foto’s met de zeesterren op deze pagina.
Zwemmend in zeevonk, mijn favoriete natuurfenomeen. Gefotografeerd door LENS Producties, vanaf het havenhoofd.
Scènes van de Zee
Duinrozen, helmgras, een vergezicht: scènes uit een schijnbaar overzichtelijk duinlandschap.
Maar dan gaat het waaien, steekt er een storm op en spoelen er duizenden zeesterren aan.
En zo ontvouwt het verhaal zich, in 70 scènes.